Interview door vrijwilligster Chantal
Foto's door zus van Lieze
UPDATE: steun haar actie om een therapiehond te betalen. Via deze crowdfunding kan je anoniem storten. Wens je toch de rekeningnummer van de therapiehond spaarrekening, stuur haar een privé bericht.
Hoe ben je vrijwilliger geworden bij Zorggroep Orion?
Ik woon op het Niefhoutdomein, en in het pioniersgebouw ben ik in gesprek geraakt met Jochem, de centrumleider van dienstencentrum De Wissel. Ik heb zelf een visuele beperking en via hem is de zorgcoach van Orion, bij mij gekomen – om mij te helpen. En dan heb ik meteen gezegd: “Als ik iets kan doen bij jullie dan wil ik dat zeker proberen.” Maar door mijn beperking kan ik niet op locatie gaan helpen, ik moet niet gaan helpen als ik daar zelf nog hulp bij nodig heb. Toen sprak ze over een de telefoonSter.
Wat is een telefoonSter Lieze?
Er zijn 2 soorten telefoonSterren. Ofwel bel je elke dag mensen op om te vragen hoe het gaat, of alles lukt, of er problemen zijn. Echt een korte controle: alles OK, tot morgen dan. Niet alles OK: wat is er aan de hand, hoe kunnen we dat oplossen, wie moeten we verwittigen? Ofwel bel je wekelijks, om een diepgaander gesprek te voeren met oudere personen die eenzaam zijn en die hebben aangegeven dat ze één keer per week willen opgebeld worden om een babbeltje te doen.
Wat heb jij gekozen?
Ik heb niet echt gekozen, enkel voor de langere gesprekken zochten ze nog vrijwilligers. Ik heb mij daarvoor aangemeld en aangegeven dat ik 2 personen wilde bellen.
Ik kreeg dan 2 personen toegewezen, Lydia en Mariëtte. Ik bel hen 1 keer per week. Soms bel ik een kwartiertje, soms een half uur of nog langer. En als zij graag een uur vol willen babbelen en dat lukt voor me, dan babbelen wij een uur. Onlangs is Lydia overleden, dus heb ik maar 1 contact meer.
Waar praten jullie zoal over?
Dat verschilt. Met Lydia bleef het redelijk oppervlakkig. Zij kwam niet meer buiten, was niet zo gezond meer. We praatten vooral over dagelijkse dingen, over het weer, haar gezondheid, de familie en zo. Zij had nog maar een kleine leefwereld, dat was soms wat zoeken naar onderwerpen.
Met Mariëtte gaat het veel beter, dat is intussen zowat een vriendin geworden. Zij komt nog wel buiten, heeft vooral fysieke problemen. Wij praten eigenlijk over alles, over vroeger, over nu, over wat in de wereld gebeurt, of in Turnhout. Zij wil ook weten hoe mijn leven is, omdat ik ook wat op dezelfde problematieken stoot als zij. Ik door mijn beperking, mijn handicap en zij eigenlijk ook, maar dan door haar ouderdom.
Heb je hen ooit ontmoet?
Lydia heb ik nooit gezien, maar Mariëtte wel. Een maand nadat ik begon was er een ontmoeting van de telefoonSterren en de deelnemers die opgebeld worden. Zeer gezellig met koffie en gebak. En daar is ze naartoe gekomen omdat ze nieuwsgierig was naar mij. Nadien heb ik haar nog een paar keer ontmoet. Maar dat is mijn vrije keuze, dat hoort niet bij de taak van een telefoonSter.
Wat deed het overlijden van Lydia met jou?
Ik wist wel dat het er zat aan te komen, de weken ervoor ging het al moeilijk. Maar het was toch raar toen ik hoorde dat ze overleden was. Ik had niet echt afscheid kunnen nemen, daar heb ik het wel moeilijk mee gehad.
Ik heb ook aangegeven dat ik even niemand nieuw wou, omdat ik het naar Lydia toe wat onrespectvol vind, en ook omdat ik het nog moet afsluiten. Maar momenteel zijn er geen nieuwe aanvragen, dus dat is prima voor mij.
Wat vind je mooi aan het project?
Ik krijg van mijn beide deelnemers na elk gesprek het gevoel dat ze er echt wel deugd van hebben. Dat zeggen ze ook heel vaak tegen mij, dat ze het fijn vonden dat ik nog eens gebeld heb.
Mariëtte zegt vaak dat ik één van de enigen ben die ze elke week hoort, en dat dit voor haar heel fijn is. En ook Lydia heeft mij dat heel vaak gezegd.
En dat is wat ik het belangrijkste en het mooiste vind aan dit project. Ik hoor hun verhalen over vroeger, over nu. Ik vertel – met de privacy in mijn achterhoofd – die verhalen verder omdat ik vind de maatschappij dit moet weten. Bijvoorbeeld over wat ze hebben meegemaakt in hun leven, in welke situatie ze nu zitten …. Ik probeer zo mensen alert te houden, begrip bij te brengen voor oudere mensen in hun omgeving en specifiek voor zij die eenzaam zijn. Ik hoop dat ik hen zo ook kan overtuigen om voor hen een luisterend oor te zijn.
Is de vrijwilligerstaak geworden wat je ervan verwachtte?
Het is eigenlijk meer dan wat ik voor ogen had. Dit had ik niet verwacht. Ik vind het mooi en heel waardevol.
Je krijgt er fysiek niets voor, maar het geeft een goed gevoel.
Vrijwilligers welkom
Gelukkig kan Zorggroep Orion op meer dan 320 enthousiaste vrijwilligers rekenen.
Toch zijn er nog vrijwilligerstaken die open liggen om ontdekt te worden. Ook jij kan telefoonSter worden! Zin om bij deze toffe club te horen, bekijk snel deze pagina en neem vrijblijvend contact op. Wij verwachten jou!